Vedik Felsefe

Hint geleneğinde, evrenin belirli bir kesimine hitap eden bilgelik 'Veda' olarak adlandırılır. Bu kelimenin kökü Sanskritçe 'vid' sözcüğünden gelmektedir. “Bilmek” veya “bilgi” anlamına gelir. Bu kelime Almanca’da “wit” (zeka), İngilizce'de “wisdom” (bilgelik), Yunanca’da “düşünce” (orijinali widea) ve Latince’de “video” sözcükleri ile ilişkilidir. Vedik bilginin özünü içeren kutsal metinler Vedalar olarak adlandırılır. Vaişnava geleneğine göre, Vedalar Rabbin kendisinden meydana gelir. Vedik bilgi dikkatlice öğretmenden öğrenciye bildirilmiştir; buna parampara veya gurular zinciridenir. Vedik mesajı ileten nesillere sampradayalar denir. Bu şekilde, Vedik bilgeler ağızdan ağza süregelen geleneklerinin doğruluğunu devam ettirmeyi çabalamışlardır. Vedalar uygun bir şekilde gurular zinciri aracılığıyla alındığında, kusurdan ve eklentilerden yoksundur, özellikleri değişmeden dünyevi edebiyat ile ilişki kurmaktadır. Vedik bilgi Yüce Rab tarafından, yaratıcı-tanrı Brahma’ya verilmiştir; Brahma da oğullarından birisi olan Narada’ya bu bilgiyi vermiştir. Narada bu bilgiyi, modern insanlığın faydası için yaklaşık 5,000 yıl önce yazıya döken bilge Vyasa’ya vermiştir. (Modern çağ öncesinde Vedik yazıtlarına göre insan süper bir hafızaya sahipti ve kelimeleri yazmaya ihtiyacı yoktu.) Orijinal olarak Vedalar fazlasıyla uzun bir çalışma olarak mevcuttu. Vyasa bu bilgiyi yararlanılabilir hale getirmek içinSamhitalar adı verilen dört kitaba böldü. Bunlar Rig Veda (Vedaların en baştaki kutsal ilahileri), Sama Veda (melodilerin Vedası), Yajur Veda (ritüellerin Vedası) ve Atharva Veda (enkarnasyonların Vedası). Vedik edebiyatı ayrıca Brahmanalar (fedakarlıkların teknik detaylarıyla meşgul olan bilimsel tezler) ve Aranyakalar (yeminlerini yerine getirmek için el değmemiş bölgelere giden, vazgeçenler için bilimsel tezler) olarak bilinen açıklayıcı kitaplar da içerir. Ayrıca, Uphanişadik edebiyatın da engin deposudur; felsefik metinler Vedik kavramları açıklamaya yardım eder. İlaveten Vedanta-sutralar, Shrauta-sutralar, Grihya-sutralar, Dharma-sutralar ve Shulba-sutralar gibi sayısız Sutralar (özlü hakikatlerin metinleri) vardır. Ayrıca, Vedangalar (Vedik çalışma ile ilişkili yardımcı bilimler): shiksha (fonetikler), chandas (sayaç), vyakarana (dilbilgisi) ,nirukta (etimoloji) ve jyotish (astronomi/astroloji) önemlidir. Upavedalar (Vedik çalışma ile direkt ilişkili bilimler) mevcuttur: Ayurveda (holistik ilaç çalışması),Gandharva-veda (dans ve müzik çalışması), Dhanur-veda (askeri bilim) ve Sthapatya-veda (mimarlık). Teolojik olarak en önemlisi birçok Puranalar (Bhagavat Purana gibi), aynı zamanda destanlardır (Bhagavad-gita'yı içeren Mahabharata ve Ramayana gibi).Açaryaların (“aydın öğretmenler”) yazıları da Vedik edebiyatına dahil olmalıdır, çünkü onlar önceki Vedik çalışmaların özünü ortaya çıkarırlar ve bu sebeple uygulamalı bir şekilde “Vedik” olarak düşünülürler. Vedik metinlerin içindeki binlerce bölümden her biri şiirin ve sayacın katı kurallarına uyar ve çeşitli konularda bilgi içerir: hekimlikten ve çiftçilikten, daha yüksek veya düşük gezegenlerdeki birbirini izleyen zaman tanımlamalarına; yoga ve meditasyon tekniklerinden, ev sahipliği ve vejetaryen yemek tariflerine; devletsel organizasyonların detaylı açıklamalarından, mabedlerin veya özel mülklerin inşaatında ve dekorasyonunda ustaca yönetim talimatlarına kadar. Vedalar drama, tarih ve karmaşık felsefe içerdiği gibi basit görgü kuralları dersleri, askeri protokol ve müzikal aletlerin kullanımını da içerir. En önemlisi de, Vedik edebiyatının hem rasayı (“Tanri ile ilişki” ya da “Yüce ile olan farklı bir ilişki ile gelen kuvvetli haz”) hem de bhaktiyi (“adanma aşkı”) anlık detayda bir bilim gibi açıklamasıdır.